اگر به پلتفرم صرافیهای ارز دیجیتال مراجعه کنید، متوجه محبوبیت بالای اتریوم خواهید شد. به دلیل رشد و محبوبیت روزافزونی که اتریوم در زمینه قراردادهای هوشمند داشته است این سؤال ایجاد میشود که قرارداد هوشمند چیست؟ چنین سؤالی اخیراً به یکی از پرتکرارترین سؤالات فضای رمزنگاری تبدیل شده است.
قراردادهای هوشمند در ابتدا بسیار پیچیده به نظر میرسند، اما آنها سادهتر از چیزی هستند که فکر میکنید. در پایان این متن، خواهید فهمید که چگونه و چرا قراردادهای هوشمند آغاز به کار کردهاند؟ کدهایی که استفاده میشود چیست و چگونه کار میکند؟ چرا ممکن است این موضوع جامعه را تحت تأثیر قرار دهد و آن را برای همیشه تغییر دهد؟
قبل از اینکه به جزئیات بپردازیم، مهم است که درمورد تاریخچه قراردادهای هوشمند بدانیم. آگاهی از دلیل و چگونگی ایجاد قراردادهای هوشمند، درک اهداف آن را در دنیای بلاکچین برایمان آسان میکند. در دهه 1990 میلادی، رمزنگاری به نام نیک سابو به این ایده رسید که قراردادها را میتوان بهصورت کد رایانهای نوشت.
این قرارداد در صورتی که شرایط خوب پیش برود بهطور خودکار فعال میشود. این ایده میتواند بهطور چشمگیری نیاز به شرکتهای شخص ثالث مورداعتماد ازجمله بانکها را برطرف کند، اما چرا؟
پاسخ این سؤال ساده است. به این دلیل که هنگام انجام معامله نیازی به شخص سومی ندارید. در عوض، معاملات در یک شبکه کاملاً امن که تمام و کمال ازسوی رایانهها کنترل میشود، خودبهخود انجام میگیرد.
ایده جالبی است، نه؟ سابو سالها روی این موضوع کار کرد و حتی کتابی به نام «قراردادهای هوشمند: ایجاد بلوک برای بازارهای دیجیتال آزاد» نوشت. اما مشکل اینجا بود که در دهه ۱۹۹0، چیزی به اسم تکنولوژی بلاکچین وجود نداشت.
قرارداد هوشمند چیست؟
قرارداد هوشمند نرمافزاری است که با رعایت شرایط خاص و بدون نیاز به هیچ واسطهای، تراکنشها را بهطور مستقل و خودکار انجام میدهد. قرارداد هوشمند اتریوم ابزاری است که در صورت رخ دادن شرایط خاصی، بدون نیاز به کمک نهاد واسطه یا هرگونه شرکتی، میتواند بهطور خودکار خریدوفروش را انجام دهد.
این قرارداد معمولاً با اتریوم مرتبط بوده و بر پایه بلاکچین است. قرارداد هوشمند برای پلتفرمهای غیرمتمرکز طراحی شده است اما به هیچگونه پلتفرم یا شبکه خاصی وابسته نیست. به عبارتی واسطهها میتوانند در زندگی دیجیتالی ما نفوذ کنند. حتی به اشتراک گذاشتن یک عکس ساده از حیوان خانگی یا گلوگیاه با دوستان بهصورت آنلاین نیازمند واسطهای مانند واتساپ یا اینستاگرام است؛ یک واسطه مرکزی که نهتنها مدیریت شبکه را در دست دارد، بلکه قوانین خاصی ارائه میدهد.
قرارداد هوشمند اتریوم بهوسیله بلاکچینها امکانپذیر میشود. شبکهای از رایانهها که به هم متصل هستند و به این منظور که قوانین را در شبکه بدون نیاز بهواسطه اجرا کنند با یکدیگر همکاری میکنند.
اما در قراردادهای سنتی و قدیمی، یک سند میتوانست شرایط رابطه بین دو طرف را مشخص کند که ازسوی قانون قابلاجرا بود. اگر یکی از طرفین قرارداد شرایط را رعایت نمیکرد، طرف دوم میتوانست وی را به دلیل نقض شرایط قرارداد به دادگاه بکشاند. اما یک قرارداد هوشمند چنین امری را بهصورت کد پیش میبرد و تقویت میکند. پس امروز قوانین بهصورت خودکار و بدون دخالت دادگاه یا هر شخص ثالثی اجرا میشوند.
تاریخچه پیدایش قرارداد هوشمند
نیک سابو، دانشمند کامپیوتر و رمزنگار، اولین بار در سال ۱۹۹۳ ایده قرارداد هوشمند را بهعنوان نوعی ماشین فروش دیجیتال ارائه داد. نیک سابو در مثال معروفش توضیح میدهد که به چه صورت کاربران میتوانند ۱ دلار وارد کنند و کالا، غذا و نوشیدنی را از دستگاه دریافت کنند.
قرارداد هوشمند اتریوم چه کاربردهایی دارد؟
اولین ارز دیجیتال در جهان که از قراردادهای هوشمند اولیه پشتیبانی کرد بیتکوین بود، اما این ارز دیجیتال در مقایسه با اتریوم بسیار محدود عمل میکند. به این صورت که هر تراکنش، یک قرارداد هوشمند است و به همین دلیل، شبکه بیتکوین تنها در صورت رعایت شرایطی خاص تراکنشها را قبول میکند.
میتوانید برای خرید اتریوم اینجا کلیک کنید.
کاربران باید امضای دیجیتالی ارائه دهند و بهعنوان مالک واقعی ارز دیجیتال موردنظر تأیید شوند. تنها صاحب یک کلید خصوصی بیتکوین میتواند امضای دیجیتالی مختص خود را ایجاد کند. در مقابل آن، اتریوم با ارز دیجیتال محدود بیتکوین جایگزین میشود و بهجای آن زبانی را در برنامهنویسی خود استفاده میکند که به توسعهدهندگان اجازه دهد از بلاکچین برای پردازش ارزهای دیجیتال بیشتر استفاده کنند.
احراز هویت برخلاف میل ساتوشی ناکاموتو
ساتوشی ناکاموتو بیتکوین را اختراع کرد تا افراد مختلف بدون نیاز به شناخت همدیگر بتوانند با هم معامله کنند. همچنین هدف ناکاموتو آن بود که مردم در مناسبات مالی از دولتها مستقل شوند. پس عملاً احراز هویت برخلاف هدف و خواسته خالق بیتکوین است. با این حال، بیتکوین همچنان غیرمتمرکز است و کسی نتوانسته برای سرنوشت آن تصمیم شایانی بگیرد.
احراز هویت در صرافیها امکان ناشناس ماندن مالک بیتکوین را بهطور کامل حذف نکرده است. تمام اشخاص با داشتن کیف پول دیجیتال خود و نگهداری رمز ارزها در آن، میتوانند از اطلاعات مربوط به میزان دارایی خود محافظت کنند. برای خرید بیتکوین بدون دانستن هویت شخص و فروش آن همچنان راههای مختلفی وجود دارد.
چگونه میتوان بدون احراز هویت ارز دیجیتال خرید؟
خرید ارز دیجیتال بدون احراز هویت همواره هدف بسیاری از کاربران بوده است. با این حال، در بیشتر صرافیهای معتبر صرفاً با احراز هویت میتوانید ارز دیجیتال خریداری کنید. در طول ۱۱ سال گذشته افراد زیادی تلاش کردند تا از رمز ارزها در جهت پولشویی و کلاهبرداری استفاده کنند. این کار باعث شد که صرافیهای معتبر برای حفظ امنیت شبکه خود از احراز هویت استفاده کنند.
با تمام این ریسکها، هیچ شخص یا نهاد قانونی نمیتواند بلاکچین را صددرصد کنترل کند. با این وجود، هنوز هم افرادی هستند که به دلایل شخصی میخواهند بدون گذراندن فرایند احراز هویت، ارز دیجیتال خریداری کنند. پس امکان خرید ارزهای دیجیتال بدون احراز هویت نیز امکانپذیر است.
مثلاً با تبلیغی تحت عنوان «خرید بیت کوین بدون احراز هویت» مواجه میشوید و به این فکر میکنید که این کار خیلی سریع انجام میشود و نیازی به فرایند پیچیده احراز هویت نیست. ولی ممکن است بهسادگی پول ارز دیجیتال را واریز کنید و طرف معامله شما هیچ ارز دیجیتالی برای شما نفرستد. بسیاری از کلاهبرداران اینترنتی با این کار توانستهاند مبالغ هنگفتی از کاربران ارزهای دیجیتال کلاهبرداری کنند.
احراز هویت سریع در صرافی تبدیل چه ویژگیهایی دارد؟
در صرافی تبدیل فرایند احراز هویت با سرعت بالا انجام میشود. در این صرافی به دلیل تعداد بالای کاربران، سرعت تراکنشها نیز بالا است. در صرافی تبدیل معاملات ارزهای دیجیتال با تسویه آنی صورت میگیرند. همچنین کارمزد هر معامله پیش از انجام آن به شما نشان داده میشود. پشتیبانی صرافی تبدیل را تیم متخصصان برعهده دارند و اپراتورها بهصورت تخصصی پاسخگوی شما هستند.
سخن پایانی
معامله ارز دیجیتال بدون احراز هویت امکانپذیر است ولی کار عاقلانهای نیست. اگر بتوانید اصولی معامله کنید، پیشنهاد میشود از صرافیهای معتبر که همه به احراز هویت کاربرانشان اهمیت میدهند استفاده کنید.