داکر چیست و چه کاربردی دارد؟ راهنمای استفاده از داکر به زبان ساده

در صورتی که به دنبال پاسخ سوال داکر چیست هستید، بهتر است این مطلب را تا آخر مطالعه کنید. در بیان ساده، داکر یک پلتفرم اپن سورس است که برای ساخت، استقرار و مدیریت اپلیکیشن‌ها به صورت کانتینر استفاده می‌شود. این قابلیت به توسعه دهندگان این امکان را خواهد داد تا به صورت سریع و بدون دردسر سورس‌های مورد نظر را تنها در یک محیط در اختیار داشته باشند، آن‌ها را تست کنند و در شرایط نیاز اپلیکیشن مورد نظر را ریلیز کنند. استفاده از قابلیت‌های کانتینریزاسیون در دنیای آی تی از مدت‌ها قبل مطرح بود اما چند سالی است که داکر به کمک متخصصان آی تی آمده است تا از پلتفرمی کامل برای به کار بردن این ایده استفاده کنند.

تاریخچه داکر چیست؟

تاریخچه پیدایش داکر شاید به سال‌ها قبل‌تر از عرضه رسمی آن برگردد و آن زمانی بود که سیستم عامل‌های تحت لینوکس و اپن سورس در حال توسعه با سرعت بالایی بودند. اولین بار مفهوم Docker در سال ۲۰۰۸ توسط سولومون هایکس ارائه شد که امروزه آن را با این نام می‌شناسیم. این پلتفرم به عنوان یک Platform as a Service کار خود را شروع کرد که در سال ۲۰۱۳ به صورت رسمی در اختیار متخصصان آی تی قرار گرفت.

پس از عرضه اولیه پلتفرم، کار آن بیشتر تمرکز روی اصولی سازی کانتینرهای نرم افزاری و نظم بخشیدن به آن‌ها بود و همین مزیت منجر شد تا مفهوم داکر در دنیای امروزی به یکی از محبوب‌ترین قابلیت‌ها برای مهندسان نرم افزار و متخصصان آی تی تبدیل شود. هایکس پروژه خود را برای اولین بار در یکی از کنفرانس‌های PyCon در ماه مارس ۲۰۱۳ معرفی کرد و این زمینه جذب بسیاری از فعالان تکنولوژی به سمت این قابلیت منحصر به فرد بود. حتی توسعه دهندگان بزرگ نرم افزار و غول‌های فناوری مانند گوگل، مایکروسافت و IBM هم پس از مشاهده ویژگی‌های متمایز داکر به سمت استفاده از آن و حمایت از این پروژه حرکت کردند.

کانتینر Container چیست؟

برای پاسخ به سوال داکر چیست، لازم است تا با مفهومی به نام کانتینر نیز آشنا شوید. کانتینر داکر یک واحد نرم افزاری استاندارد است که تمامی سورس کدها و نیازمندی‌ها را در یک بخش تجمیع می‌کند تا شما از اجرای سریع و بدون مشکل اپلیکیشن و نرم افزار توسعه داده شده اطمینان پیدا کنید. کانتینرها در داکر، نرم افزار را از محیط خود ایزوله می‌کنند و با ارائه قابلیت‌های مختلف به توسعه دهنده این اطمینان را می‌دهند که نرم افزار روی سیستم عامل‌های میزبان بدون مشکل اجرا خواهد شد.

کانتینر یک محیط ایزوله است که امکان اجرای اپلیکیشن را با تمامی ابزارها و نیازمندی‌ها در یک محیط مجزا به ما می‌دهد و ما مطمئن هستیم که برای اجرای اپلیکیشن روی هر سیستم عاملی مشکلی به وجود نخواهد آمد. کانتینرها از نظر هدف تقریبا شبیه به ماشین مجازی هستند اما مشکل بزرگی در مورد استفاده از ماشین‌های مجازی وجود دارد. ماشین مجازی حجم بسیار بالاتری نسبت به کانتینر دارد و زمان اجرای آن نیز برای یک بسته نرم افزاری بسیار زیاد است.

شما زمانی که قصد ارتقا و به کارگیری یک ماشین مجازی را دارید، نیاز خواهید داشت تا سیستم عامل‌های مختلفی را به کار بگیرید و هر یک از برنامه‌ها به محیط مختص به خودشان نیاز خواهند داشت. بر خلاف این عیب ماشین‌های مجازی، کانتینر داکر به کاربر امکان این را می‌دهد تا محیط برنامه از هم جدا شود و این در صورتی است که هسته اصلی سیستم عامل به صورت اشتراکی است. این قابلیت امکان اجرای سریع برنامه‌ها را می‌دهد و شما تنها نیاز خواهید داشت تا از ابزارهای چند مگابایتی برای اجرای کدتان استفاده کنید.

داکر چه کاربردی دارد؟

به جرات می‌توان گفت داکر یک تکنولوژی نو ظهور متمایز است که سرعت توسعه آن در مقایسه با بسیاری از فناوری‌ها بسیار زیاد است. این قابلیت مشکلات مختلفی را از توسعه دهندگان حل کرده است و کمپانی‌های بزرگی مانند مایکروسافت و گوگل آن را به کار می‌گیرند تا پروژه‌های بزرگ خود را مدیریت کنند و قابلیت‌های نوین را در اختیار مخاطبان خود قرار دهند. Docker کاربرد اساسی در این شرکت‌ها پیدا کرده است و به همین دلیل است که اخیرا کمپانی‌هایی مانند گوگل و مایکروسافت سرمایه گذاری بزرگی روی به کارگیری آن در پروژه‌های توسعه وب خود داشته‌اند.

قابلیت مجازی سازی سبک در Docker با حداقل اتلاف این امکان را فراهم کرده است تا توسعه دهندگان بزرگ به سمت استفاده از آن و حتی توسعه بیشتر این قابلیت حرکت کنند. از کاربردهای داکر در دنیای آی تی می‌توان به استقرار اپلیکیش‌ها به صورت پرتابل اشاره کرد و با این قابلیت می‌توان توسعه و اجرای نرم افزارها را از machine-centric به سمت application-centric تغییر داد و تنها روی افزایش کارایی و کارآمدی نرم افزار تمرکز کرد.

کاربرد مهم Docker حذف یک عیب بزرگ بود که در آن توسعه دهنده‌ها نیاز داشتند تا محدودیت‌های اجرا و استقرار را در نظر بگیرند که با پیدایش کانتینریزاسیون، این مشکل تا حدود زیادی بر طرف شد. قابلیت مهم استفاده از داکر این است که شما به صورت built-in می‌توانید از ورژن کنترل استفاده کنید و به تولید، تست و استقرار اپلیکیشن‌ها سرعت ببخشید.

ویژگی‌های اساسی داکر چیست؟

در زمان استفاده از Docker شما ویژگی‌های متنوعی را در اختیار خواهید داشت که از جمله مهم‌ترین آن‌ها پیکربندی سریع روی سیستم عامل‌های مختلف است. تنها صرف چند دقیقه زمان کافی است تا شما این قابلیت را به صورت رایگان از وب سایت آن دریافت کرده و روی ویندوز یا لینوکس آن را نصب کنید. سهولت در استفاده منجر شده است تا مشکل بزرگ ماشین‌های مجازی کنار رود و بهره وری بالایی در زمان توسعه و تست نرم افزاری فراهم شود. ویژگی‌های اساسی Docker به صورت زیر است.

• ایزوله سازی اپلیکیشن‌ها: در زمان به کارگیری این قابلیت، شما اپلیکیشن‌ها را در یک محیط ایزوله در اختیار خواهید داشت که همان کانتینر نام دارد. این اپلیکیشن‌ها به صورت مجزا اجرا می‌شوند و کارکرد هر یک از آن‌ها روی عملکرد سایر بخش‌ها تاثیری ندارد.
• افزایش بازدهی: زمانی که شما برای به کار گرفتن ماشین‌های مجازی و پیکربندی آن‌ها صرف می‌کنید، می‌تواند صرف افزایش بازدهی شود. در پروژه Containerization این قابلیت وجود دارد تا شما به سادگی پیکربندی مورد نظر را در چند ثانیه انجام دهید، مصرف منابع را کاهش دهید و در یک محیط مجزا زمان استقرار را تا حدود زیادی کاهش دهید.
• پشتیبانی قوی: این پروژه یک قابلیت اپن سورس است که توسط توسعه دهندگان پشتیبانی می‌شود. با مراجعه به وب سایت رسمی پروژه می‌توانید از منابع آموزشی خوب استفاده کنید. ویژگی‌های منحصر به فرد منجر شده است تا بسیاری از توسعه دهنده‌ها به سمت استفاده از آن حرکت کنند و منابع آموزشی خوبی را در سطح اینترنت برای سایرین آماده کنند.
• دسترسی به ابزار Swarm: ابزار Swarm قابلیتی در Docker است که در واقع به عنوان گروهی از ماشین‌های مجازی یا فیزیکی عمل می‌کند. ابزارهایی مانند Swarm و Kubernetes برای مدیریت بهتر کانتینرها به کار می‌روند.
• امکان مقیاس بندی سریع: مقیاس پذیری شاید مشکل بسیاری از محیطهای توسعه نرم افزاری باشد که در محیط Docker این یک مزیت به حساب می‌آید. این قابلیت نیاز به قدرت پردازشی پایین‌تری دارد و بر اساس نیاز از فضای پردازشی استفاده خواهد شد که در نهایت منجر به مقیاس پذیری بهتر می‌شود.
• تحویل نرم افزار بهتر: Software Delivery در این پروژه بسیار بهینه‌تر است و به دلیل پرتابل بودن آن، توسعه دهنده‌ها می‌توانند در شرایط بهتری اپلیکیشن‌ها را توسعه دهند و به مخاطبان ارائه کنند.

مجازی سازی به چه معنی است و روش مجازی‌سازی داکر چیست؟

فناوری مجازی سازی ورژن مجازی از یک ماشین است که امکان اجرای یک سیستم عامل یا برنامه اختصاصی را به کاربر خواهد داد. در این فناوری یک نرم افزار وظیفه شبیه سازی سخت افزار را به صورت همزمان دارد تا یک سیستم مجازی ایجاد شود. این مزیت به متخصصان آی تی اجازه خواهد داد تا در شرایط نیاز، چند سیستم عامل یا حتی چند اپلیکیشن اختصاصی را تنها روی یک سخت افزار اجرا کنند. مزایایی که فناوری مجازی سازی پیشنهاد می‌دهد، شامل صرفه اقتصادی و مقیاس پذیری در سطح سازمانی است.

ایده مجازی سازی با رشد دنیای وب و سرورها دهه‌ها قبل زده شد و با استفاده از این روش می‌توان از اتلاف هزینه‌ها و زمان جلوگیری کرد. شما برای اجرای سیستم عامل‌ها و نرم افزارهای توسعه داده شده روی یک سخت افزار، دیگر نیازی ندارید تا از سخت افزار اضافی استفاده کنید و همان سخت افزار اولیه جوابگوی نیازتان خواهد بود. فناوری‌هایی مانند ماشین مجازی امکان این را خواهند داد تا چند سیستم عامل به صورت همزمان روی یک سخت افزار پیاده سازی شوند و امکان مجزا سازی سخت افزار مورد نظر برای چند سیستم عامل فراهم شده است.

با این حال، افرادی که سوال دارند فناوری مجازی سازی داکر چیست، باید یک تفاوت مهم را در مورد آن در نظر داشته باشند. در مجازی سازی داکر، این اپلیکیشن‌ها یا کدهای توسعه داده شده هستند که به صورت شبیه سازی شده اجرا می‌شوند. در واقع، شما با دسترسی به کرنل یک سیستم عامل می‌توانید کانتینرهایی را ایجاد کنید که به صورت مجزا اجرا خواهند شد و بسیاری از مزایا را در اختیارتان قرار خواهند داد. به دلیل تفاوت اساسی این دو نوع مجازی سازی، داکر با نام Containerization معروف است. در روش کانتینریزاسیون، شما توانایی پک کردن بسته‌های نرم افزاری متنوع را دارید که شاید در یک ماشین مجازی نتوان به این مزیت دسترسی داشت.

معماری داکر چیست؟

معماری داکر از اجزای مختلفی تشکیل شده است که تمامی این اجزا به صورت یکجا یک پلتفرم را تشکیل می‌دهند. Docker Engine در این معماری وظیفه تولید و اجرای کانتینرها را بر عهده دارد و لایه‌ای است که داکر روی آن اجرا می‌شود. این بخش روی ماشین هاست نصب شده و بهتر است تا بدانید نصب و اجرای آن به نرمی امکان پذیر است چرا که حجم بالایی ندارد.

در کنار این بخش، اجزای زیر در این معماری وجود دارند که هر کدام از آن‌ها وظیفه خاصی دارند.

• Docker Containers
• Docker Images
• Docker Client
• Docker Daemon
• Docker Registry

بخش موتور اجرای داکر

Docker Engine به صورت client-server است و خود از اجزای سه گانه‌ای تشکیل شده است. بخش سرور به صورت مرتب سرویس‌هایی را اجرا می‌کند و با استفاده از بخش REST API می‌توان به Docker Daemon دستور اجرا را صادر کرد. در کنار این دو جزء، شما Command Line Interface را نیز در اختیار خواهید داشت که به کاربر کمک می‌کند تا دستورات مورد نظر را وارد کرده و از آن خروجی دریافت کند.

انجین داکر هسته اصلی در این پروژه است که شما می‌توانید از نسخه رایگان و نسخه تجاری آن استفاده کنید. نسخه رایگان به صورت کاملا متن باز عرضه شده است اما در صورتی که به دنبال قابلیت‌های بیشتر و تجاری می‌گردید، بهتر است به دنبال نصب و استفاده از نسخه تجاری باشید.

بخش Docker Client

بخش Docker Client به کاربر کمک خواهد کرد تا با داکر ارتباط برقرار کند و عملیات مورد نظر را در آن اجرا کند. این بخش می‌تواند روی سرور هاست یا سرور اصلی قرار داشته باشد و امکان ارتباط گرفتن با چند Daemon در Docker Client وجود دارد.

در حالت کلی، کلاینت وظیفه ارتباط با Docker Daemon را بر عهده دارد و با این بخش می‌تواند دستورات مورد نیاز را ارسال کند. زمانی که شما قصد اجرای دستوراتی مانند docker run را در این پلتفرم داشته باشید، این وظیفه کلاینت است تا آن‌ها را جمع آوری کرده و به بخش Daemon ارسال کند.

بخش Docker Containers

یک کانتینر نمونه‌ای از داکر ایمیج است که شما می‌توانید این کانتینر را با استفاده از خط فرمان به راحتی تولید کنید، آن را حذف کنید، اجرا کنید یا حتی اجرای آن را متوقف کنید. می‌توان یک کانتینر را به بیش از یک شبکه متصل کرد و بهتر است بدانید یک کانتینر پس از ساخته شدن از دیگر کانتینرها مجزا است. پیکربندی کانتینر در این پلتفرم با استفاده از تنظیمات کاربر امکان پذیر است و این بخش‌ها شامل کدهای کاربر، لایبرری‌ها، نیازمندی‌ها و فایل‌های پیکربندی برای اپلیکیشن آن است.

کانتینرها در این پلتفرم بر اساس Docker Image ساخته می‌شوند و شما برای ساخت یک کانتینر نیاز خواهید داشت تا از یک ایمیج در انجین داکر استفاده کنید. دقت داشته باشید که یک سخت افزار می‌تواند هاست کانتینرهای مختلف باشد و بر خلاف ماشین‌های مجازی، کانتینرها در سطح اپلیکیشن مجازی سازی را انجام می‌دهند.

بخش Docker Image

این جزء یکی از مهم‌ترین اجزا در پلتفرم است و می‌توان آن را بخش پایه‌ای این پلتفرم به شمار آورد. زمانی که شما قصد اجرای یک اپلیکیشن را داشته باشید، یک ایمیج نیاز خواهید داشت که شامل کتابخانه‌های سیستم عامل مورد نظر، نیازمندی‌ها و ابزارهای مورد نیاز است. برای نمونه، فرض کنید که یک نرم افزار روی اوبونتو دارید. در این صورت نیاز خواهید داشت تا با ساخت یک داکر فایل Docker Image تولید شود. این ایمیج فایل شامل دستورالعمل‌های مورد نیاز برای نحوه اجرای کانتینر و اطلاعات کامپوننت‌های آن است.

داکر ایمیج یک قابلیت فقط خواندنی است و در آن معمولا یک ایمیج بر اساس ایمیج دیگر ساخته می‌شود. شما برای ساخت ایمیج، نیاز دارید تا Dockerfile را ایجاد کنید که شامل عملیاتی است که شما قصد اجرای آن را خواهید داشت.

بخش Docker Daemon

این بخش که با نام dockerd نیز شناخته می‌شود، وظیفه شنیدن درخواست‌های API را دارد و به نوعی بخش‌های ایمیج و کانتینر را مدیریت می‌کند. یک Daemon می‌تواند همزمان با سایر Daemonها ارتباط برقرار کند تا سرویس‌ها را به صورت بهتری مدیریت کند. این جزء را می‌توان مغز پلتفرم به حساب آورد که روی ماشین هاست قرار دارد و در حالت معمول، این بخش روی لینوکس اجرا می‌شود. به دلیل وابستگی بالای Daemon به کرنل لینوکسی، این بخش اکثرا روی هاست لینوکسی قرار دارد اما شما می‌توانید با روش‌های فرعی آن را روی ویندوز و مک نیز اجرا کنید.

پس از نصب داکر روی سیستم عامل، شما نیاز دارید تا در همان ابتدای کار dockerd را پیکربندی کنید که این پیکربندی به آسانی روی توزیع‌های مختلف لینوکس امکان پذیر است. در صورتی که بخواهید dockerd را غیر فعال کنید، تنها یک خط کد دستوری نیاز خواهد بود. شما می‌توانید پیکربندی dockerd را با استفاده از فایل JSON انجام دهید و آن را در حالت‌های مختلف استفاده کنید.

بخش Docker Registry

بخش Docker Registry یک مخزن از ایمیج‌های کاربر است که می‌توان این ایمیج‌ها را به صورت خصوصی یا عمومی در آن قرار داد. شرکت Docker یک سرویس با نام Docker Hub ارائه داده است که به راحتی می‌توان ایمیج‌های مورد نظر را پس از تولید در آن‌ها ذخیره کرد. در صورتی که این ایمیج‌ها به صورت عمومی باشند، کاربران دیگر نیز می‌توانند از آن استفاده کنند. شما در این بخش می‌توانید ایمیج‌های خصوصی را اجرا کنید و حتی جابجایی آن‌ها نیز به راحتی امکان پذیر است.

در حقیقت، اجرای دستوراتی مانند docker run یا docker pull منجر می‌شود تا این ایمیج‌ها از بخش دایرکتوری بیرون بیایند و با پیکربندی مورد نظر کاربر اجرا شوند.

Dockerfile چیست؟

هر کانتینر در این پلتفرم به وسیله یک Dockerfile شروع به کار می‌کند و با نوشتن دستورات مورد نظر داخل این فایل می‌توان ایمج‌های مورد نیاز را به آسانی تولید کرد. در واقع، داکرفایل یک فایل متنی است که خطوط دستوری به صورت خط به خط داخل آن نوشته می‌شود و کاربر با استفاده از خط فرمان می‌تواند آن را فراخوانی کند تا عملیات مورد نظر در پلتفرم انجام شود. در این قابلیت، شما مزیت بسیار عالی را در اختیار دارید و داخل داکرفایل می‌توانید حتی تا نسخه نرم افزار و ابزارهای مورد نظر را هم تعیین کنید.

به عنوان نمونه، این مخزن مربوط به وردپرس رسمی است. در حالت کلی، دستورات مربوط به داکرفایل به صورت زیر هستند که کاربر می‌تواند با وارد کردن آن به خروجی مورد نظر دست پیدا کند.

کانتینرها و ماشین‌های مجازی؛ تفاوت ماشین مجازی با داکر چیست؟

کانتینرها و ماشین‌های مجازی در بسیاری از شرایط شبیه به هم هستند و هر دو آن‌ها برای مجازی سازی اپلیکیشن‌ها به کار می‌روند. مجازی سازی به کاربر کمک خواهد کرد تا از سیستمی واحد با سخت افزار مشخص استفاده کند تا منابع متعدد و حتی سیستم عامل‌های متنوع را اجرا کند. تفاوت بزرگی در مورد مجازی سازی در ماشین مجازی و کانتینر وجود دارد که در نحوه رسیدن به این هدف است.

در یک ماشین مجازی، تلاش می‌شود تا یک سیستم عامل به صورت کامل اجرا شود که این نیازمند استفاده کامل از کرنل و عناصر سخت افزاری خواهد بود. در کانتینرها، تلاش بر این است تا بخش مورد نیاز از سیستم عامل بر اساس نیاز کاربر اجرایی شود. در کانتینرها، شما تنها بخشی را در اختیار خواهید داشت که برای اجرای اپلیکیشن‌تان آن را نیاز دارید و این منجر به افزایش زیاد سرعت پردازشی و صرفه جویی بالا در زمان خواهد شد.

فرق بعدی کانتینرها و ماشین‌های مجازی در نحوه به کارگیری آن‌ها است. شما یک ماشین مجازی را می‌توانید از طریق ویندوز ادمین سنتر استفاده کنید و این در حالی است که قابلیت پیاده سازی و استفاده از داکر با استفاده از خط فرمان و دریافت خروجی‌ها از آن امکان پذیر است. تفاوت بزرگ کانتینرها و ماشین‌های مجازی در سیستم عامل مورد استفاده است. در یک ماشین مجازی، VM سیستم‌ عامل‌های مختلف را اجرا می‌کند و این در حالی است که کانتینرها یک کرنل سیستم عامل را به صورت اشتراکی مورد استفاده قرار می‌دهند.

از نظر امنیتی، یک ماشین مجازی به مراتب امن‌تر از کانتینر است و از نظر سخت افزاری و استفاده از پردازنده و حافظه رم، ماشین‌های مجازی منابع بسیار بیشتری را استفاده می‌کنند.

مزایای استفاده از داکر چیست؟

شاید سوال بسیاری از شما این باشد که مزایای استفاده از داکر چیست؟ شاید تا به این جای مطلب با بعضی از مزایای استفاده از این پلتفرم آشنا شده باشید. با این حال، با یک بررسی کلی می‌توان به چند ده مزیت مهم برای این پلتفرم رسید که استفاده از آن برای شرکت‌های بزرگ و توسعه دهنده‌ها ویژگی‌های خوبی را فراهم می‌کند.

• امکان اشتراک گذاری آسان و سریع
• امکان سورس کنترل در زمانی کوتاه و در یک محیط
• قابلیت مقیاس پذیری بالا
• امکان اجرا و استقرار با منابع سخت افزاری کمتر
• سرعت در توسعه، راحتی در ساخت نمونه‌ها و سرعت در تحویل
• قابلیت حمل
• عملکرد پردازشی عالی
• چابکی در تست و اجرا
• امکان ایزوله سازی
• امکان نصب و پیکربندی آسان
• قابلیت استفاده روی سیستم عامل‌های لینوکس و ویندوز

معایب داکر چیست؟

مطمئنا برای تمامی فناوری‌های نرم افزاری و سخت افزاری معیابی هم وجود دارد که Docker هم از این موضوع مستثنی نیست. البته، مزایای این پلتفرم به قدری است که می‌توان در بسیاری از شرایط این معایب را در نظر نگرفت. در نگاه اول، نبود امکان استفاده از این پلتفرم برای تمامی پروژه‌ها را می‌توان نقص بزرگ آن به حساب آورد. شما برای استفاده از این پلتفرم مطمئنا نیاز خواهید داشت تا به نحوه استفاده صحیح از خط فرمان لینوکس یا ویندوز مسلط باشید چرا که برای برقراری ارتباط و اجرای دستورات به آن نیاز خواهید داشت.

در حال حاضر، پشتیبانی ضعیفی برای قابلیت Cross Platform داکر وجود دارد و برای رسیدن به بهترین بازدهی، شما نیاز دارید تا از سیستم عامل لینوکس استفاده کنید. نداشتن پشتیبانی قوی برای رابطهای گرافیکی در این پلتفرم منجر شده است تا بسیاری از کاربران نتوانند از آن استفاده کنند و دیگر نقص این فناوری نیاز به آموزش اولیه و تسلط به ساختار آن در قدم ابتدایی است.

روش نصب داکر در ویندوز چیست؟

روش نصب آسانی برای ویندوز و لینوکس در این پلتفرم ارائه شده است و شما در چند قدم می‌توانید Docker را روی سیستم عامل‌تان نصب و اجرا کنید.

با مراجعه به این آدرس اینترنتی، می‌توانید فایل اجرایی ویندوز را دانلود کرده و آن را با رابط گرافیکی اجرا کنید. شما به سیستم عامل جدید ویندوز نیاز خواهید داشت و برای اجرای مناسب این پلتفرم نیاز به فضای رم ۴ گیگابایت، سیستم ۶۴ بیتی و پردازنده قابل قبول دارید. با اجرای فایل دانلودی می‌توان داکر را نصب کرد اما در صورتی که قصد نصب آن را در خط فرمان ویندوز دارید، پس از دانلود فایل نصبی می‌توانید کدهای زیر را در آن وارد کنید.

Windows Command Prompt
start /w "" "Docker Desktop Installer.exe" instal
:Using PowerShell
Start-Process '.\win\build\Docker Desktop Installer.exe' -Wait install

روش نصب داکر در لینوکس چیست؟

مانند نصب روی ویندوز، شما روش آسانی را برای نصب این ابزار روی لینوکس در اختیار خواهید داشت. تنها کافی است تا پیش نیازها روی سیستم لینوکسی شما نصب شوند و با افزودن یک GPG Key مختص، نصب آن از طریق ترمینال لینوکس امکان پذیر است.

ابتدا مطمئن شوید که لیست پکیج‌ها در اوبونتو آپدیت شده است.

sudo apt-get update

برای نصب بدون مشکل این پلتفرم، شما نیاز خواهید داشت تا ابزارهای پیش نیازی را روی سیستم عامل نصب کنید که شامل موارد زیر هستند.

sudo apt install apt-transport-https ca-certificates curl software-properties-common

برای ادامه نصب، GPG Key مربوط به Docker را به سیستم اضافه کنید.

 - curl -fsSL https://download.docker.com/linux/ubuntu/gpg | sudo apt-key add

اکنون می‌توانید با کد دستوری زیر مخزن مربوط را اضافه کنید و با کد دستوری بعدی داکر را روی سیستم عامل اوبونتو نصب کنید.

"sudo add-apt-repository "deb [arch=amd64] https://download.docker.com/linux/ubuntu focal stable

sudo apt install docker-ce

اگر در مورد روش نصب داکر چیست سوال داشتید، اکنون متوجه خواهید شد که به آسان‌ترین روش ممکن می‌توان آن را روی سیستم عامل لینوکس نصب و اجرا کرد. البته، پس از نصب این ابزار شما نیاز دارید تا وضعیت استارت آن را بررسی کنید.

sudo systemctl status docker

در صورت فعال نبودن Docker می‌توانید با دستور زیر آن را فعال کنید.

sudo systemctl enable --now docker

روش نصب داکر در مکینتاش چیست؟

برای دسترسی به این پلتفرم روی مکینتاش شما می‌توانید از طریق این آدرس اینترنتی فایل نصبی را دانلود کنید. امکان نصب روی نسخه ۱۰.۱۵ یا بالاتر از آن فراهم شده است و شما از طریق رابط گرافیکی یا خط فرمان خواهید توانست تا به قابلیت‌های آن دسترسی داشته باشید.

برای اجرای بدون مشکل روی سیستم عامل مک، شما نیاز به حافظه رم حداقل ۴ گیگابایتی خواهید داشت. در صورتی که بخواهید از طریق خط فرمان این پلتفرم را روی مکینتاش نصب کنید، به دستورات زیر نیاز خواهید داشت.

sudo hdiutil attach Docker.dmg
sudo /Volumes/Docker/Docker.app/Contents/MacOS/install
sudo hdiutil detach /Volumes/Docker

روش به کارگیری داکر چیست؟

به عنوان یک پروژه کوچک برای شروع به کار، شما پس از نصب این پلتفرم می‌توانید از ایمیج hello-world مخزن داکر استفاده کنید. این ایمیج به صورت رسمی ارائه شده است و تنها چند کیلوبایت حجم دارد که پس از نصب می‌توانید آن را تست کنید. با دستور زیر می توانید پروژه را از مخزن اصلی این پلتفرم دانلود کنید. دقت کنید که برای گرفتن خروجی از docker باید به صورت sudo دستورات را وارد کنید.

sudo docker pull hello-world

با دانلود ایمیج از وب سایت، می‌توان با دستور زیر آن را بررسی کرد.

sudo docker images hello-world

برای اجرای فایل می‌توان از دستور run به صورت زیر استفاده کرد.

sudo docker run hello-world

داکر چیست یک سوال اساسی برای متخصصانی آی تی است که قصد استفاده از فناوری کانتینرسازی را دارند. این پلتفرم تمامی قابلیت‌هایی را که شما برای تولید اپلیکیشن‌های چندگانه به آن نیاز خواهید داشت در اختیارتان قرار خواهد داد. پس از آشنایی با مفهوم داکر چیست، می‌توانید به آسانی آن را روی سیستم عامل نصب کنید و با خط فرمان از آن خروجی بگیرید. اگر در مورد این فناوری سوال یا نظری داشتید، خوشحال خواهیم شد آن را در ادامه مطلب با ما در میان بگذارید.